Het is een rare en voor velen ook angstige tijd. Maar hoe verbeeld je dit eigenlijk?
Ik wilde op zoek naar een goede manier om angst weer te geven.
In mijn eerste schets tekende ik grote ogen (van angst) maar dit maakte het gezicht te kinderlijk. Ook tekende ik eerst een vrouw, omdat we vaker het beeld van een angstige vrouw voorgeschoteld krijgen. Mannen kunnen toch ook angst voelen?
In mijn zoektocht wilde ik wegblijven van de clichés. Het mocht er niet te dik bovenop liggen, maar juist meer een verstilde angst worden. En ik wilde de angst alleen in de gezichtsuitdrukking verbeelden en niet in een enge omgeving.
Dit zijn een paar voorbeelden van mijn zoektocht tot nu toe. Het heeft me veel gebracht, ook het besef dat ik onderzoeken misschien wel het allerleukste aan illustreren vind. Ik ben echt een onderzoeker en kan me helemaal verliezen in het uitproberen van allerlei mogelijkheden om een onderwerp te verbeelden; verschillende ideeën in verschillende technieken met verschillende composities.
